Чидач лугьудай хьи

   Касбуба аял тирла гъиле хьран фу кьуна рекьел экъечӀна. Къунши аялар адан кьилел кӀват хьана. Адани хъфена кӀвале чанахда авай фар гъана, аялриз пайна. Нянихъ хзандин суфрадал фу гъиз фейи дидедиз чанахда са фу амаз акуна:
– Ина амайди са фу я хьи, бес вад фу гьиниз фена?
– Вуна бес ваз гьисабар чидач лугьудай хьи? – жаваб гана гъвечӀи Касбубади.
Ламран чӀал

Садра кавхади вич гзаф чирвилер аваз къалурун патал, кьил агъузна акъвазнавай лам къалурна: “Адаз вич галатнава лугьуз кӀанзава”. Касбубади: “Ламран чӀал ламраз хъсан чир жеда”, – лагьана.

ЦӀегьрез салам 

   Садра вичин хуьрунвийрихъ галаз чара хуьряй тӀуз фидайла, Касбубади мискӀиндин цлахъ акъвазнавай цӀегьрез салам гана. Хуьруньвийри: “Я Касбуба, мад цӀегьеризни салам гудайди туш гьа?” – лагьайла, Касбубади жаваб гана: “Я стхаяр, чуру акурла заз а цӀегь хуьруьн фекьи, крчар акурла кавха хьиз хьанай”.

Кака хъсан я

   Касбуба са хуьре мугьман жеда. Ам гьикӀ ятӀани мискьи са касдин кӀвализ аватда. Няни жезвай, анжах вилик са затI къвезвачир. КӀвалин иесиди лагьана: “Валлагь, стха, къе йифиз вун заз мугьман амукьнайтӀа, пака за ваз верч туквадай». КӀвалин иеси мискьиди тирди чир хьайила, Касбубади лугьуда: “Пакагьан вечрелай къенин кака хъсан я”.